Uszko­dze­nie  łąkotki wystę­puje w 2/3 ura­zów stawu kola­no­wego co potwier­dza ilość inter­wen­cji chi­rur­gicz­nych wyko­ny­wa­nych rocz­nie w Sta­nach Zjed­no­czo­nych (około miliona), jak i w Euro­pie ( ponad 400 000).
Te małe, pół­księ­ży­co­wate, włók­ni­ste struk­tury chro­nią staw kola­nowy przed bólem peł­niąc ważne bio­me­cha­niczne funk­cje jak :

• Sta­bi­li­za­cja i kon­gru­en­cja powierzchni stawowych,
• Prze­no­sze­nie i roz­kład obcią­żeń pomię­dzy kłyk­ciami kości udo­wej a pla­teau piszczeli,
• Amor­ty­za­cja ,
• Pro­prio­cep­cja,
• Odży­wia­nie chrząstki stawowej

Odtwa­rza­nie ich cią­gło­ści jest bar­dzo ważne, gdyż zapo­biega zauwa­żal­nej utra­cie funk­cji kolana oraz zmia­nom zwy­rod­nie­nio­wym stawu kolanowego

W przy­padku uszko­dze­nia łąkotki w stre­fie nie­ukr­wio­nej– bia­łej, nie docho­dzi do natu­ral­nych reak­cji napraw­czych tka­nek. Spon­ta­niczna rege­ne­ra­cja może nastą­pić w mak­sy­mal­nie zewnętrz­nej 10–25% łąkotki (region ukrwiony w czer­wo­nej stre­fie).  Pre­fe­ro­waną metodą lecze­nia ura­zów łąkotki jest szy­cie, ale nie jest ono moż­liwe u wszyst­kich pacjen­tów. Zależy to od mor­fo­lo­gii pęk­nięć — mogą one być wie­lo­kie­run­kowe, cza­sem frag­ment łąkotki może odprysnąć.Nie zawsze jest to też moż­liwe, zwłasz­cza w przy­padku zmian w jało­wej części.

Dla takich nie­moż­li­wych do zszy­cia łąko­tek, powszech­nym stan­dar­dem są czę­ściowe meni­scek­to­mie. I choć krót­ko­ter­mi­nowe wyniki lecze­nia są dobre, ryzyko wystą­pie­nia nie­od­wra­cal­nych zmian w sta­wie wyka­zy­wane jest w bada­niach dłu­go­fa­lo­wych. Przyj­muje się, że utrata cało­ści lub czę­ści łąkotki pro­wa­dzi do zmian zwy­rod­nie­nio­wych, które są wyni­kiem zwięk­sze­nia obcią­żeń, na jakie nara­żona jest chrząstka w kon­se­kwen­cji desta­bi­li­za­cji stawu i bar­dziej punk­to­wego styku powierzchni stawowych.

Aby zapo­bie­gać roz­wo­jowi cho­roby i nie nara­żać pacjenta na kolejne ope­ra­cje powstała metoda implan­ta­cji łąko­tek allo­ge­nicz­nych ( od dawcy), łąko­tek kola­ge­no­wych lub syn­te­tycz­nych, które będąc swo­istym rusz­to­wa­niem pozwa­lają wni­kać w swoją struk­turę komór­kom macie­rzy­stym i naczy­niom, co w kon­se­kwen­cji, pozwala na rege­ne­ra­cję tkanki łąkotki.

Bar­dzo długo jedyną moż­li­wo­ścią lecze­nia uszko­dzeń łąkotki, które nie nada­wały się do zszy­cia, było wyko­na­nie prze­szczepu od mar­twego dawcy ( prze­szczep allo­ge­niczny). I choć metoda ta jest bar­dzo sku­teczna to wiąże się z ryzy­kiem prze­nie­sie­nia na pacjenta infek­cji, np. wirusa HIV lub wirusa zapa­le­nia wątroby typu C

Allo­ge­niczny implant łąkotki

Naukow­com udało się opra­co­wać implant, tzw. łąkotkę kola­ge­nową ( Mena­flex, w skró­cie CMI, ReGen Bio­lo­gics, Fran­klin Lakes, New Jer­sey), która jest uzy­ski­wana z kola­genu typu I ze ścię­gna Achil­lesa krowy. Rusz­to­wa­nie kola­ge­nowe implantu przy­po­mina struk­turą gąbkę. Po wsz­cze­pie­niu i przy­szy­ciu go do pozo­sta­łego frag­mentu łąkotki w jego maleń­kie otworki zaczy­nają wra­stać komórki biorcy. Po roku do dwóch lat od ope­ra­cji tkanka, która z nich powstaje, zastę­puje w cało­ści implant.

Implant CMI

 W porów­na­niu do prze­szczepu allo­ge­nicz­nego metoda ta ma wiele zalet. Kola­gen typu I jest nie­mal iden­tyczny u róż­nych gatun­ków ssa­ków, w tym u czło­wieka, dla­tego nie należy się oba­wiać reak­cji układu odpor­no­ś­co­wego. Poza tym, w prze­ci­wień­stwie do prze­szczepu allo­ge­nicz­nego, nie ma ryzyka prze­nie­sie­nia na biorcę jakiejś infek­cji. Bada­nia kli­niczne pro­wa­dzone w USA w gru­pie 200 pacjen­tów wyka­zały, że metoda ta jest sku­teczna. W okre­sie 7 lat po ope­ra­cji aż 93% pacjen­tów nie wyma­gało ponow­nej ope­ra­cji stawu kolanowego.

Dru­gim powszech­nie sto­so­wa­nym implan­tem jest implant poli­ure­ta­nowy ( Acti­fit, Orteq Ltd, Lon­dyn, Wielka Bry­ta­nia) będący swo­istym prze­ło­mem w chi­rur­gii stawu kolanowego.

Implant Acti­fit

Implant Acti­fit:

• Bio­de­gra­do­walny( około 5 lat) i biokompatybilny,
• Poro­wata struk­tura utwo­rzona z ali­fa­tycz­nego poli­ure­tanu mają­cego opty­malną wytrzy­ma­łość na obciążenia,
• Kształt i wiel­kość zbli­żona do roz­mia­rów ludz­kiej łąkotki,
• Wsz­cze­piany artroskopowo,
• Bez­piecz­niej­szy niż allograft,
• Pro­du­ko­wany oddziel­nie dla implan­ta­cji łąkotki bocz­nej i przyśrodkowej.
• Implant ma struk­turę bar­dzo poro­watą i można powie­dzieć ‚że jest trój­wy­mia­rową macie­rzą. Tylko 20 % jego budowy to poli­ure­tan, pozo­stałe 80% to pory, w które wnikną komórki i naczy­nia chorego.

Struk­tura prze­strzenna implantu Actifit.

Bada­nia Acti­fit u psów poka­zały, że 3 mie­siące po zabiegu doszło do inten­syw­nej inte­gra­cji nowej tkanki na pery­fe­riach i peł­nej infil­tra­cji we wszyst­kie pory implantu z una­czy­nio­nej tkanki włók­ni­stej, zaś 6 mie­sięcy po implan­ta­cji rusz­to­wa­nia został on cał­ko­wi­cie wypeł­niony tkanką z kola­genu typu I.
W bada­niach prze­pro­wa­dzo­nych przez Ver­donka i współ­pra­cow­ni­ków udo­wod­niono , że po 3 mie­sią­cach od wsz­cze­pie­nia implantu u 35 z 43 pacjen­tów (81,4%) doszło do pro­li­fe­ra­cji naczyń w poło­wie czę­ści obwo­do­wej implantu, zaś po roku od zabiegu u wszyst­kich pacjen­tów stwier­dzono inte­gra­cje komó­rek i naczyń z rodzi­mej łąkotki bez oznak śmierci komó­rek lub martwicy .

Opra­co­wany przez ORTEQ Bio­en­gi­ne­ering implant ACTI­FIT to prze­łom w chi­rur­gii kolana. Ope­ra­cję wsz­cze­pie­nia implantu pro­wa­dzi się endo­sko­powo, czyli w mało inwa­zyjny sposób.Zabieg tego typu można rów­nież wyko­ny­wać jako pro­ce­durę towa­rzy­szącą innej ope­ra­cji np. rekon­struk­cji wię­za­deł krzy­żo­wych, chrząstki sta­wo­wej lub oste­oto­mii korek­cyj­nej stawu kolanowego.

Jeżeli masz jakieś pyta­nia doty­czące tego tematu pro­simy o kon­takt :   kontakt@fizjoinformator.pl

Jeśli potrzebna Ci szyna cpm to zapra­szam do Szynoteki.

Szy­no­teka- wypo­ży­czal­nia szyn CPM — www.szy­no­teka.pl