Imbir jest jedną z tych roślin, bez któ­rych wiele naro­dów nie wyobraża sobie życia. Wła­ści­wo­ści lecz­ni­cze imbiru są powszech­nie wyko­rzy­sty­wane w Azji, na Wyspach Oce­anu Spo­koj­nego, w Indiach, Ame­ryce Połu­dnio­wej i Afryce. Imbir znany jest jako zioło w medy­cy­nie chiń­skiej, zachod­niej i ludo­wej oraz jako przy­prawa sto­so­wana w kuchni.

Naj­czę­ściej spo­ty­kany i uży­wany jest w postaci świe­żej (korzeń), rza­dziej wystę­puje suszony korzeń imbiru jako zioło (u nas bar­dziej powszechna jest wer­sja sprosz­ko­wana, mająca inne dzia­ła­nie niż forma suszona ). Oby­dwie postaci imbiru, zarówno świeża jak i suszona, róż­nią się od sie­bie dzia­ła­niem i mają nieco odmienny wpływ na orga­nizm. Imbir jest cie­pły, posiada wła­ści­wo­ści roz­grze­wa­jące, w smaku jest ostry.

Inten­sywny aro­mat imbiru, ze świeżą, tro­chę słodką, a tro­chę drzewną nutą to zasługa zin­gi­be­rolu — skład­nika olejku ete­rycz­nego. Nato­miast sub­stan­cje żywi­cowe m.in. gin­ge­rol i zin­fe­ron, odpo­wia­dają za palący, lekko gorzki smak.

Wła­ści­wo­ści lecz­ni­cze imbiru

• Uła­twia tra­wie­nie. Ole­jek zawarty w kłą­czu pobu­dza wydzie­la­nie śliny i soku żołąd­ko­wego, działa żół­cio­pęd­nie i roz­kur­czowo, leczy wzdęcia.
• Łago­dzi mdło­ści (jest skład­ni­kiem leków prze­ciw cho­ro­bie loko­mo­cyj­nej), prze­ciw­działa wymio­tom po nar­ko­zie i che­mio­te­ra­pii. Wzmaga apetyt.
• Zmniej­sza agre­ga­cję (zle­pia­nie) pły­tek krwi, chroni więc przed two­rze­niem się zakrze­pów. Jest nie­zbęd­nym dodat­kiem do menu osób z pod­wyż­szo­nym cholesterolem.
• Łago­dzi bóle mie­siącz­kowe. Warto też doda­wać go do jedze­nia, gdy tylko zauwa­żymy pierw­sze oznaki PMS.
• Leczy prze­zię­bie­nia i przy­nosi ulgę cho­rym sta­wom, bo jest bogaty w sub­stan­cje prze­ciw­za­palne. Wcho­dzi w skład nie­któ­rych maści i pla­strów roz­grze­wa­ją­cych. Pod­czas masażu kilka kro­pli olejku imbi­ro­wego przy­nosi ulgę obo­la­łym mięśniom.
• Leczy migreny - regu­lar­nie sto­so­wany zmniej­sza czę­stość i ilość ata­ków, łago­dzi też towa­rzy­szące im mdłości.
• Działa prze­ciw­o­brzę­kowo, bo zawarty w nim ole­jek ete­ryczny ma dzia­ła­nie moczopędne.
• Dba o jamę ustną. Ma dzia­ła­nie odka­ża­jące i odświe­ża­jące, pozo­sta­wia miły zapach w ustach. Leczy infek­cje, pobu­dza wydzie­la­nie śluzu. Warto płu­kać nim bolące gar­dło (do szklanki bar­dzo cie­płej wody wsy­pać 2 łyżeczki sprosz­ko­wa­nego imbiru).
• Zwięk­sza kon­cen­tra­cję i wydaj­ność umy­słową, bo popra­wia ukrwie­nie mózgu. Odro­bina sprosz­ko­wa­nego imbiru dodana do kawy, niwe­luje jej szko­dliwe właściwości.
• Polep­sza krą­że­nie krwi, wspa­niale roz­grzewa cały orga­nizm. W medy­cy­nie chiń­skiej ucho­dzi za “gorący”, powo­du­jący ogień w ciele. Pobu­dza też organy płciowe. Tam, gdzie rośnie, czyli w tro­pi­kal­nej Azji, używa się go jako afrodyzjak.

W Pol­sce naj­czę­ściej się­gamy po niego przy prze­zię­bie­niach. Zapo­mi­namy, że ten natu­ralny lek warto sto­so­wać cały rok, ponie­waż wspo­maga tra­wie­nie, łago­dzi bóle migre­nowe, a przede wszyst­kim działa prze­ciw­za­pal­nie przy zwy­rod­nie­niach stawów.

Oka­zuje się, że imbir zmniej­sza stan zapalny w takim samym stop­niu, jak aspi­ryna, ibu­pro­fen czy inne nie­ste­ry­dowe leki prze­ciw­za­palne, mając przy tym jed­no­cze­śnie mniej dzia­łań ubocznych.

Jeżeli masz jakieś pyta­nia doty­czące tego tematu pro­simy o kon­takt : kontakt@fizjoinformator.pl