Stopa posiada trzy punkty pod­par­cia: głowy I i V kości śród­sto­pia oraz piętę. Łączą je utwo­rzone przez kości łuki, pod­trzy­my­wane przez mię­śnie. Dwa z nich są podłużne (przy­środ­kowy i boczny), jeden poprzeczny. Trzeci znaj­duje się na wyso­ko­ści głów śród­sto­pia i kości kli­no­wa­tych oraz sze­ścien­nej. Łuk ten pra­cuje cały czas przy cho­dze­niu, w spo­czynku powi­nien być widoczny za podu­szecz­kami palców.

Pła­sko­sto­pie stało się dziś tak czę­ste, że orto­pe­dzi nie trak­tują go już jako jed­nostki cho­ro­bo­wej, lecz jako cechę prze­kształ­coną cywi­li­za­cyj­nie.
Pro­ble­mem staje się dopiero, gdy spra­wia ból. Dole­gli­wość doty­czy czę­ściej kobiet, zwłasz­cza po 50 roku życia, kiedy to gwał­tow­nie spada poziom estro­ge­nów, wpły­wa­ją­cych na jakość tkanki łącz­nej.
Pła­sko­sto­pie bez­bo­le­sne sta­nowi jedy­nie odmienną od śred­niej popu­la­cyj­nej budowę stopy. Nato­miast scho­rze­niem orto­pe­dycz­nym jest meta­tar­sal­gia, czyli dole­gli­wo­ści bólowe pod gło­wami kości śród­sto­pia. Prze­bieg roz­po­czyna się zwy­kle od powsta­nia odci­sków na wyso­ko­ści II i III kości śród­sto­pia. Potem roz­wi­jają się bole­sne nagniotki, spo­wo­do­wane prze­cią­że­niem. Inne moż­liwe symp­tomy to stany zapalne sta­wów oraz/ lub neu­ral­gia Mor­tona, czyli pie­kący ból przo­do­sto­pia spo­wo­do­wany zmia­nami zwy­rod­nie­nio­wymi i zapal­nymi ner­wów bie­gną­cych pomię­dzy kośćmi śród­sto­pia. U osób aktyw­nych fizycz­nie może dojść do zła­mań prze­cią­że­nio­wych.
Pła­sko­sto­pie może być zwią­zane z wro­dzoną wiot­ko­ścią apa­ra­tów sta­wo­wych, choć naj­czę­ściej jest nabyte.
Sprzy­jają temu:
– hal­lux val­gus (paluch koślawy)
– nad­waga
– urazy stopy
– unie­ru­cho­mie­nia
– zmiany hor­mo­nalne
– inne cho­roby, np. RZS
– słabe mię­śnie
– wyso­kie obcasy

Jak zapo­bie­gać?

- utrzy­my­wać pra­wi­dłową wagę ciała
– nosić wygodne, dosyć sze­ro­kie buty na obca­sie 2–3 cm
– fachowo likwi­do­wać odci­ski i nagniotki
– przy dłu­go­trwa­łej bole­sno­ści nosić spe­cjalne wkładki
– wzmac­niać mię­śnie stóp, np. przez cho­dze­nie boso po piasku

Jeżeli masz wąt­pli­wo­ści co do swo­jego pro­blemu to zgłoś się na bada­nie podo­sko­powe lub na plat­for­mie pedo­ba­ro­gra­ficz­nej. Podo­skop pozwala oce­nić pode­szwową, obcią­żaną część stopy, a plat­forma reje­struje roz­kład obcią­żeń pod­czas ruchu.
Na pod­sta­wie wyni­ków lekarz kie­ruje na:
– wyko­na­nie wkła­dek (naj­le­piej na indy­wi­du­alne zamó­wie­nie bo kory­gują daną stopę)
– reha­bi­li­ta­cję (ćwi­cze­nia roz­cią­ga­jące ścię­gno Achil­lesa, wzmac­nia­jące mię­śnie, popra­wia­jące pro­prio­re­cep­cję)
– nosze­nie pelot, sta­bi­li­za­to­rów (bier­nie kory­gują kształt stopy)
– lecze­nie ope­ra­cyjne (gdy zawiodą powyż­sze lub są duże pato­lo­gie anatomiczne).

A.W.

Jeżeli masz jakieś pyta­nia doty­czące tego tematu pro­simy o kon­takt :   kontakt@fizjoinformator.pl