Odejść od depre­sji…  Odejść od depre­sji moż­na w prze­no­śni i .. dosłow­nie, bowiem aktyw­ność fizycz­na, jaką jest cho­dze­nie, jest jed­ną z naj­bar­dziej pole­ca­nych przy tego rodza­ju problemie.

Wyda­je się, że dziś o depre­sji powie­dzia­no już wszyst­ko, ale powtórzmy.

Depre­sja prze­ja­wia się smut­kiem, przy­gnę­bie­niem, poczu­ciem winy lub pust­ki wewnętrz­nej. Na zewnątrz jest to brak zain­te­re­so­wa­nia tym co wcze­śniej było atrak­cyj­ne, czę­sto też utra­ta wagi, zabu­rze­nia snu, apa­tia i zmęczenie.

Depre­sja 2–3 razy czę­ściej doty­czy kobiet, prze­ja­wia­jąc się głów­nie bier­no­ścią i płaczem.

U męż­czyzn to raczej gniew, iry­ta­cja i zobo­jęt­nie­nie. Może też przy­bie­rać for­mę  nadak­tyw­no­ści lub auto­de­struk­cji (np. obse­syj­ne upra­wia­nie spor­tu, nałogi).

Depre­sja zosta­ła już uzna­na za kolej­ną cho­ro­bę cywi­li­za­cyj­ną, na któ­rą anti­do­tum jest ruch.

W tym wypad­ku ćwi­cze­nia fizycz­ne mogą być rów­nie sku­tecz­ne jak leki anty­de­pre­syj­ne czy psychoterapia.

Cho­dze­nie jest naj­bar­dziej uni­wer­sal­nym rodza­jem wysił­ku. Nie wyma­ga inwe­sty­cji, szcze­gól­nych umie­jęt­no­ści czy warun­ków tre­nin­go­wych. Udo­wod­nio­no, że już 10 minu­to­wy spa­cer przy­czy­nia się do zwięk­sze­nia wydzie­la­nia neuroprzekaźników.

Za rów­nie sku­tecz­ne uzna­je się inne for­my aero­bo­we( np. pły­wa­nie, jaz­dę na rowe­rze, Tai Chi, fit­ness itp.) oraz ćwi­cze­nia roz­cią­ga­ją­ce. Ich dobro­czyn­ny wpływ tłu­ma­czy się wytwa­rza­niem przez orga­nizm endor­fin oraz psy­cho­spo­łecz­ny­mi atu­ta­mi ćwi­czeń grupowych.

Upra­wia­nie spor­tu pod­no­si poziom  tryp­to­fa­nu, czy­li sub­stan­cji nie­zbęd­nej do pro­duk­cji sero­to­ni­ny, któ­ra w dużym stop­niu jest odpo­wie­dzial­na za nastrój.  Tak więc więk­sza inten­syw­ność ćwi­czeń uwol­ni wię­cej endor­fin, zaś mniej­sza, jak np. joga, pomo­że się zrelaksować.

Popra­wa samo­po­czu­cia w odpo­wie­dzi na wysi­łek fizycz­ny może utrzy­my­wać się nawet kil­ka mie­się­cy, gdy środ­ki prze­ciw­de­pre­syj­ne  wyma­ga­ją co naj­mniej 2 tygo­dni regu­lar­ne­go sto­so­wa­nia, zanim poja­wią się pierw­sze zna­ki popra­wy nastroju.

Uzna­je się, że ćwi­cze­nia dwa razy w tygo­dniu zmniej­sza­ją czę­stość wystę­po­wa­nia depre­sji o połowę.

Samo­oce­na i nastrój zmie­nia się, gdy czło­wiek naby­wa spraw­no­ści i umie­jęt­no­ści rucho­wych. Regu­lar­ne upra­wia­nie ćwi­czeń daje satys­fak­cję z osią­ga­nia celów, na któ­re się uczci­wie zapra­co­wa­ło. Poko­ny­wa­nie wła­snych sła­bo­ści, leni­stwa i zastą­pie­nie bez­czyn­no­ści dzia­ła­niem budu­je pew­ność sie­bie, wia­rę i zwięk­sza poczu­cie kon­tro­li nad wła­snym życiem.

Za uni­wer­sal­ną dla zdro­wia przyj­mu­je się daw­kę  ćwi­czeń wyko­ny­wa­nych 3 razy w tygo­dniu przez mini­mum 30 min. Oczy­wi­ście jest to kwe­stia indy­wi­du­al­na, zależ­na min. od try­bu życia, pozio­mu stre­su i pre­fe­ren­cji rucho­wych. Jed­nak­że bez wzglę­du na nie, naj­waż­niej­szym czyn­ni­kiem gwa­ran­tu­ją­cym suk­ces anty­de­pre­syj­ny jest sys­te­ma­tycz­ność wyko­ny­wa­nych ćwiczeń.

Reak­cja na ćwi­cze­nia fizycz­ne u każ­de­go może być inna, dla­te­go – jak przy każ­dym innym scho­rze­niu- zanim roz­pocz­nie się ćwi­cze­nia nale­ży zasię­gnąć opi­nii leka­rza co do indy­wi­du­al­nych przeciwwskazań.

Bada­nia potwier­dza­ją wyraź­ną popra­wę nastro­ju już po 2 tygo­dniach regu­lar­nych ćwiczeń.

Regu­lar­ne upra­wia­nie spor­tu oka­zu­je swą naj­więk­szą przy­dat­ność w począt­ko­wej fazie lecze­nia depre­sji. Wie­lu leka­rzy jest zda­nia, że naj­lep­sze efek­ty osią­ga się sto­su­jąc jed­no­cze­śnie psy­cho­te­ra­pię, lecze­nie far­ma­ko­lo­gicz­ne oraz wła­śnie aktyw­ność fizyczną.

Ogól­nie zna­ne korzy­ści z ćwi­czeń fizycz­nych to: obni­że­nie ciśnie­nia krwi, wzmoc­nie­nie mię­śni i kości, spa­la­nie tkan­ki tłusz­czo­wej oraz zwięk­sze­nie samo­oce­ny i pew­no­ści siebie,

popra­wa jako­ści snu, zmniej­sze­nie pozio­mu stre­su, zła­go­dze­nie lęków, popra­wa nastroju.

A.W.

Jeże­li masz jakieś pyta­nia doty­czą­ce tego tema­tu pro­si­my o kon­takt : kontakt@fizjoinformator.pl