Rower, rower sta­cjo­nar­ny, rower tre­nin­go­wy, ergo­metr, rower do ćwi­czeń- wszyst­ko to nazwy rowe­rów, któ­re moż­na zna­leźć na salach reha­bi­li­ta­cyj­nych, fit­ne­sach czy siłow­niach na całym świecie.

Prak­tycz­nie każ­dy pro­to­kół reha­bi­li­ta­cyj­ny doty­czą­cy sta­wu kola­no­we­go obej­mu­je jaz­dę na rowe­rze. Cze­mu jest ona tak waż­na? W czym może nam pomóc?

Przede wszyst­kim nale­ży uświa­do­mić sobie cele w reha­bi­li­ta­cji sta­wu kola­no­we­go. Obo­jęt­nie czy będzie to po ura­zie, czy po ope­ra­cji cele są następujące:

• Zmniej­sze­nie i wyeli­mi­no­wa­nie bólu
• Zwięk­sze­nie i przy­wró­ce­nie zakre­su ruchu w sta­wie kolanowym,
• Zwięk­sze­nie i przy­wró­ce­nie sta­bi­li­za­cji sta­wu kolanowego,
• Zwięk­sze­nie i przy­wró­ce­nie siły mię­śnio­wej grup mię­śni mają­cych wpływ na staw kolanowy,
• Zapo­bie­ga­nie kolej­nym urazom

W porów­na­niu do róż­nych aktyw­no­ści jaz­da na rowe­rze ( sta­cjo­nar­nym) jest sto­sun­ko­wo bez­piecz­nym ćwi­cze­niem, nawet w począt­ko­wych fazach reha­bi­li­ta­cji. Może pomóc w popra­wie zakre­su ruchu jak i sta­bil­no­ści sta­wu. Jest sto­so­wa­na jako for­ma „ odży­wia­nia” tka­nek w cho­ro­bie zwy­rod­nie­nio­wej sta­wów kola­no­wych, czy po rekon­struk­cji chrząst­ki stawowej.

Jaz­da na rowe­rze posia­da sze­reg funk­cji, któ­re spra­wia­ją, że sta­je się on szcze­gól­nie dobrym narzę­dziem do reha­bi­li­ta­cji sta­wu kolanowego:

• Nie obcią­ża sta­wu i moż­na go uży­wać nawet wte­dy, gdy jesz­cze na obcią­ża­my koń­czy­ny( nie sta­je­my na nodze po ura­zie czy operacji)
• Nie ma obcią­żeń z tytu­łu wagi wła­sne­go ciała
• Wyko­rzy­stu­je zakres ruchu potrzeb­ny do aktyw­no­ści dnia codziennego
• Ma regu­la­cję oporu
• Pozwa­la na sta­bil­na pozycję
• Pozwa­la na odży­wia­nie chrząst­ki stawowej
• Jest to ćwi­cze­nie w zamknię­tym łań­cu­chu kinematycznym
• Wspo­ma­ga układ ser­co­wo- naczyniowy.

Aby móc wsiąść na rower sta­cjo­nar­ny potrze­bu­jesz mini­mum 90–100 stop­ni zgię­cia w sta­wie kola­no­wym. Zwra­caj zawsze uwa­gę na usta­wie­nie sio­deł­ka, co pozwo­li Ci na kon­tro­lo­wa­nie zakre­su ruchu. Sio­deł­ko powin­no być zawsze usta­wia­ne indy­wi­du­al­nie, ze wzglę­du na róż­ną dłu­gość nóg. Jeże­li usta­wisz sio­deł­ko zbyt wyso­ko, Two­ja pozy­cja nie będzie sta­bil­na, jeśli zbyt nisko możesz kośla­wić kola­na, co będzie dodat­ko­wo prze­cią­żać staw rzep­ko­wo-udo­wy. Zatem wszy­scy, któ­rzy maja jaki­kol­wiek pro­blem w sta­wie rzep­ko­wo- udo­wym powin­ni zwró­cić uwa­gę, czy nie usta­wia­ją sio­deł­ka zbyt nisko.

Jaz­da na rowe­rze do tyłu.

Jaz­da do tyłu zmie­nia nam siły akty­wi­zu­ją­ce mię­snie. Jadąc do tyłu bar­dziej anga­żu­jesz mie­sień czwo­ro­gło­wy w sto­sun­ku do gru­py kul­szo­wo –gole­nio­wej ( przede wszyst­kim zgi­na­czy). Zwięk­sza to obcią­że­nie na staw rzep­ko­wo- udo­wy i nie jest rów­nież sku­tecz­ne dla pacjen­tów po ura­zach wię­za­dła krzy­żo­we­go przed­nie­go ( ACL).

Rower leżą­cy

To taki rower,że sie­dzisz sobie wygod­nie w fote­lu, a peda­ły są przed Tobą, a nie pod Tobą jak ma to miej­sce w stan­dar­do­wym rowe­rze. Nie ma tu róż­ni­cy w zakre­sach ruchu, ale jest zmia­na w obcią­że­niach. Przede wszyst­kim jest mniej­sze obcią­że­nie na wię­za­dło krzy­żo­we przed­nie, w związ­ku z tym w począt­ko­wych fazach reha­bi­li­ta­cji po ura­zie czy rekon­struk­cji wię­za­dła krzy­żo­we­go przed­nie­go rower lezą­cy jest rekomendowany.

Rowe­ru sta­cjo­nar­ne­go nie musisz kupo­wać. Możesz go wypo­ży­czyć np. tutaj www.szy­no­te­ka.pl

E.K.

Jeże­li masz jakieś pyta­nia doty­czące tego tema­tu pro­simy o kon­takt :   kontakt@fizjoinformator.pl