Teo­re­tycz­nie czło­wiek powi­nien doży­wać 110–120 lat. W rze­czy­wi­sto­ści jed­nak tylko nie­liczna grupa ma oka­zję świę­to­wać 90 uro­dziny. Jedni mówią, że sta­rze­jemy się od uro­dze­nia, inni, że po 35 roku życia, ale nie­wąt­pli­wie pro­cesy te nasi­lają się po 45 roku życia. Grupę 60–65 lat uwa­żamy za eme­ry­tów, a po 75 roku życia to już defi­ni­tyw­nie ‘’sta­rzy’’. Żadna z tych grup nie jest jed­no­rodna. Bywają 60-letni sta­rusz­ko­wie i młode duchem 70-ątki. Wynika to z tem­pe­ra­mentu, ale też z indy­wi­du­al­nego cha­rak­teru prze­biegu pro­ce­sów sta­rze­nia i wystę­po­wa­nia róż­nych chorób.

Osoby star­sze naj­czę­ściej są leczone przez wielu spe­cja­li­stów rów­no­no­cze­śnie. Bywa, że nie są oni świa­domi, iż pacjent przyj­muje nawet kil­ka­dzie­siąt pre­pa­ra­tów jed­no­cze­śnie. Zapi­sy­wane osobno, zno­szą lub wzma­gają swoje dzia­ła­nie, tak, ze może ono być nie­bez­pieczne. 20% pacjen­tów powy­żej 80 roku życia tra­fia do szpi­tali na sku­tek nie­wła­ści­wego zaży­wa­nia leków. Dla­tego naj­le­piej, aby cało­kształt lecze­nia pro­wa­dził lekarz geria­tra, czyli spe­cja­li­sta tera­pii dla osób w pode­szłym wieku. Geria­tra obser­wuje jak cho­roby nakła­dają się na typowe zmiany star­cze, a w opty­mal­nym ukła­dzie współ­działa z całym zespo­łem medycz­nym: pie­lę­gniarką, psy­cho­lo­giem, reha­bi­li­tan­tem i rodziną chorego.

Odpo­wied­nio dobraną reha­bi­li­ta­cją możemy zna­cząco opóź­nić pro­cesy zwy­rod­nie­niowe, utrzy­mać zakres ruchu w sta­wach, zacho­wać masę mię­śniową i gęstość kości a przede wszyst­kim popra­wić ruchową jakość życia.Mamy nadzieję,że w tej zakładce znaj­dzie­cie ćwi­cze­nia i tre­ningi, które pozwolą nie tylko popra­wiać jakość życia ale też pozwolą cie­szyć się na długo ulu­bio­nymi for­mami aktywności.

A.W.

Jeżeli masz jakieś pyta­nia doty­czące tego tematu pro­simy o kon­takt :   kontakt@fizjoinformator.pl