Nazwa gołę­bi chód okre­śla sta­wia­nie stóp z pal­ca­mi skie­ro­wa­ny­mi do środka.

                                                   Gdy dziec­ko idzie po linii pro­stej, widać, że pię­ta jest usta­wio­na bar­dziej zewnętrz­nie niż palce.

Przy­czyn gołę­bie­go cho­du może być kilka.

1. Naj­częst­szą jest duże przo­do­skrę­ce­nie szyj­ki kości udo­wej, czę­sto towa­rzy­szą­ce dys­pla­zji sta­wów bio­dro­wych. Jeże­li budo­wa sta­wów bio­dro­wych jest pra­wi­dło­wa, a mimo to kości udo­we rotu­ją się wewnętrz­nie, nale­ży pra­co­wać nad wyrów­na­niem napięć grup mię­śnio­wych. Zaczy­na­my od zwięk­sze­nia ela­stycz­no­ści mię­śni rota­to­rów wewnętrz­nych, a następ­nie pra­cu­je­my nad wzmoc­nie­niem mię­śni rotu­ją­cych zewnętrz­nie. Oprócz odpo­wied­nio dobra­nych ćwi­czeń nale­ży zwró­cić dużą uwa­gę na pozy­cje dnia codzien­ne­go. Zwłasz­cza siad, gdyż w nim prze­by­wa­my dziś naj­wię­cej cza­su. Dziec­ko powin­no jak naj­czę­ściej sie­dzieć w sia­dzie skrzyż­nym – ‘’po turec­ku’’.  Szko­dli­we zaś w tym przy­pad­ku będzie sia­da­nie na pod­ło­dze ze sto­pa­mi na zewnątrz i pupą pomię­dzy sto­pa­mi. Pozy­cja ta powo­du­je zwięk­szo­ną kośla­wość kolan, a to może dodat­ko­wo nasi­lać nie­pra­wi­dło­we usta­wia­nie stóp.
2. Kośla­wość kolan daje podob­ny obraz sta­wia­nia stó­pek. W takiej sytu­acji dziec­ko powin­no uni­kać pozy­cji roz­krocz­nych, oraz spor­tów typu łyż­wy, nar­ty, pły­wa­nie żab­ką, ska­ka­nie w roz­kro­ku itp., do cza­su gdy wada nie zosta­nie wyrów­na­na. Orien­ta­cyj­ny test do zba­da­nia w domu to porów­na­nie odle­gło­ści mię­dzy kost­ka­mi wewnętrz­ny­mi w sta­niu, gdy wypro­sto­wa­ne kola­na są złą­czo­ne ze sobą. Jeże­li prze­rwa mię­dzy kost­ka­mi jest więk­sza niż 5 cm, to myśli­my o kośla­wo­ści kolan. Oprócz indy­wi­du­al­nie dobra­nych ćwi­czeń dobrze spraw­dza się w takiej sytu­acji wyko­na­nie wkła­dek do butów, któ­re będą niwe­lo­wać koślawość.
3. Rzad­ko pro­ble­mem są same sto­py. Jeże­li dziec­ko cho­dzi cały czas w sztyw­nych butach, gdzie nie zgi­na­ją się pode­szwy, to takie obu­wie może powo­do­wać lub nasi­lać roto­wa­nie nóżek. War­to inwe­sto­wać w dobre, ela­stycz­ne buci­ki, a przed zaku­pem przy­mie­rzyć kil­ka ich rodza­jów, obser­wu­jąc w któ­rych stóp­ki usta­wia­ją się właściwie.
4. U małych dzie­ci, któ­re dopie­ro zaczy­na­ją cho­dzić, sta­wia­nie stóp do środ­ka jest nor­mal­ne. Mają one jesz­cze nie do koń­ca ukształ­to­wa­ny staw bio­dro­wy, ze zwięk­szo­ną ante­tor­sją (przo­do­skrę­ce­nie) szyj­ki kości udo­wej. Aby utrzy­mać jego sta­bil­ność i zacho­wać pion, dzie­ci samo­ist­nie skrę­ca­ją nóż­ki do środ­ka. Obraz ten zmie­nia się z wie­kiem, do 6–7 roku życia pozo­sta­je normą.

Wska­za­ne:

-         jaz­da na rowe­rze z sze­ro­ko roz­sta­wio­ny­mi kolanami

-         siad po turec­ku (zwłasz­cza ze złą­czo­ny­mi sto­pa­mi i kola­na­mi jak najniżej)

-         cho­dze­nie ze sto­pa­mi skie­ro­wa­ny­mi na zewnątrz

-         roz­cią­ga­nie pasma bio­dro­wo-pisz­cze­lo­we­go, np.  za pomo­cą rol­le­ra lub sto­jąc (sto­jąc pro­sto, skrzy­żuj pra­wą nogę za lewą i unieś pra­wą rękę nad gło­wę. Wyko­naj skłon tuło­wia w lewo)czy leżąc ( leżąc na ple­cach z wypro­sto­wa­ny­mi noga­mi,  unieś pra­wą nogę z pod­ło­ża i prze­nieś ją na lewą stro­nę w poprzek bio­der (90 stop­ni do osi dłu­giej cia­ła). Przy­ci­śnij nogę lewą ręką do pod­ło­ża, tak aby poczuć roz­cią­ga­nie w bocz­nej czę­ści uda. Nie odry­waj bar­ków od pod­ło­gi i nie ugi­naj kolana).

                       — wzmac­nia­nie rota­to­rów zewnętrz­nych (głow­nie mię­śnie poślad­ko­we,  zasła­nia­cze,  bio­dro­wo-lędź­wio­wy,                               przy­wo­dzi­cie­le, pro­sty uda itd.), np. sto­jąc na czwo­ra­kacj unoś ugię­ta w kola­nie nogę w górę, wykro­ki w                                    przód i przy­sia­dy ze sto­pa­mi skie­ro­wa­ny­mi na zewnatrz itp.).

Nie­wska­za­ne:

-         siad z kola­na­mi na zewnątrz i pupą mię­dzy nogami

-         nad­wa­ga, otyłość

-         zakła­da­nie butów na odwrot­ne nogi (ucisk na duży palec, odwrot­ne wyprofilowanie).

         Każ­da wada jest inna, każ­dy czło­wiek ma inną budo­wę i wszel­kie ćwi­cze­nia powin­ny być dobie­ra­ne indy­wi­du­al­nie przez leka­rza lub fizjo­te­ra­peu­tę. Powyż­sze opi­sy są jedy­nie przykładami.

A.W.
Jeże­li masz jakieś pyta­nia doty­czą­ce tego tema­tu pro­si­my o kon­takt : kontakt@fizjoinformator.pl