Nazwa gołębi chód okre­śla sta­wia­nie stóp z pal­cami skie­ro­wa­nymi do środka.

                                                   Gdy dziecko idzie po linii pro­stej, widać, że pięta jest usta­wiona bar­dziej zewnętrz­nie niż palce.

Przy­czyn gołę­biego chodu może być kilka.

1. Naj­częst­szą jest duże przo­do­skrę­ce­nie szyjki kości udo­wej, czę­sto towa­rzy­szące dys­pla­zji sta­wów bio­dro­wych. Jeżeli budowa sta­wów bio­dro­wych jest pra­wi­dłowa, a mimo to kości udowe rotują się wewnętrz­nie, należy pra­co­wać nad wyrów­na­niem napięć grup mię­śnio­wych. Zaczy­namy od zwięk­sze­nia ela­stycz­no­ści mię­śni rota­to­rów wewnętrz­nych, a następ­nie pra­cu­jemy nad wzmoc­nie­niem mię­śni rotu­ją­cych zewnętrz­nie. Oprócz odpo­wied­nio dobra­nych ćwi­czeń należy zwró­cić dużą uwagę na pozy­cje dnia codzien­nego. Zwłasz­cza siad, gdyż w nim prze­by­wamy dziś naj­wię­cej czasu. Dziecko powinno jak naj­czę­ściej sie­dzieć w sia­dzie skrzyż­nym – ‘’po turecku’’.  Szko­dliwe zaś w tym przy­padku będzie sia­da­nie na pod­ło­dze ze sto­pami na zewnątrz i pupą pomię­dzy sto­pami. Pozy­cja ta powo­duje zwięk­szoną kośla­wość kolan, a to może dodat­kowo nasi­lać nie­pra­wi­dłowe usta­wia­nie stóp.
2. Kośla­wość kolan daje podobny obraz sta­wia­nia stó­pek. W takiej sytu­acji dziecko powinno uni­kać pozy­cji roz­krocz­nych, oraz spor­tów typu łyżwy, narty, pły­wa­nie żabką, ska­ka­nie w roz­kroku itp., do czasu gdy wada nie zosta­nie wyrów­nana. Orien­ta­cyjny test do zba­da­nia w domu to porów­na­nie odle­gło­ści mię­dzy kost­kami wewnętrz­nymi w sta­niu, gdy wypro­sto­wane kolana są złą­czone ze sobą. Jeżeli prze­rwa mię­dzy kost­kami jest więk­sza niż 5 cm, to myślimy o kośla­wo­ści kolan. Oprócz indy­wi­du­al­nie dobra­nych ćwi­czeń dobrze spraw­dza się w takiej sytu­acji wyko­na­nie wkła­dek do butów, które będą niwe­lo­wać koślawość.
3. Rzadko pro­ble­mem są same stopy. Jeżeli dziecko cho­dzi cały czas w sztyw­nych butach, gdzie nie zgi­nają się pode­szwy, to takie obu­wie może powo­do­wać lub nasi­lać roto­wa­nie nóżek. Warto inwe­sto­wać w dobre, ela­styczne buciki, a przed zaku­pem przy­mie­rzyć kilka ich rodza­jów, obser­wu­jąc w któ­rych stópki usta­wiają się właściwie.
4. U małych dzieci, które dopiero zaczy­nają cho­dzić, sta­wia­nie stóp do środka jest nor­malne. Mają one jesz­cze nie do końca ukształ­to­wany staw bio­drowy, ze zwięk­szoną ante­tor­sją (przo­do­skrę­ce­nie) szyjki kości udo­wej. Aby utrzy­mać jego sta­bil­ność i zacho­wać pion, dzieci samo­ist­nie skrę­cają nóżki do środka. Obraz ten zmie­nia się z wie­kiem, do 6–7 roku życia pozo­staje normą.

Wska­zane:

-         jazda na rowe­rze z sze­roko roz­sta­wio­nymi kolanami

-         siad po turecku (zwłasz­cza ze złą­czo­nymi sto­pami i kola­nami jak najniżej)

-         cho­dze­nie ze sto­pami skie­ro­wa­nymi na zewnątrz

-         roz­cią­ga­nie pasma biodrowo-piszczelowego, np.  za pomocą rol­lera lub sto­jąc (sto­jąc pro­sto, skrzy­żuj prawą nogę za lewą i unieś prawą rękę nad głowę. Wyko­naj skłon tuło­wia w lewo)czy leżąc ( leżąc na ple­cach z wypro­sto­wa­nymi nogami,  unieś prawą nogę z pod­łoża i prze­nieś ją na lewą stronę w poprzek bio­der (90 stopni do osi dłu­giej ciała). Przy­ci­śnij nogę lewą ręką do pod­łoża, tak aby poczuć roz­cią­ga­nie w bocz­nej czę­ści uda. Nie odry­waj bar­ków od pod­łogi i nie ugi­naj kolana).

                       - wzmac­nia­nie rota­to­rów zewnętrz­nych (głow­nie mię­śnie poślad­kowe,  zasła­nia­cze,  biodrowo-lędźwiowy,                               przy­wo­dzi­ciele, pro­sty uda itd.), np. sto­jąc na czwo­ra­kacj unoś ugięta w kola­nie nogę w górę, wykroki w                                    przód i przy­siady ze sto­pami skie­ro­wa­nymi na zewnatrz itp.).

Nie­wska­zane:

-         siad z kola­nami na zewnątrz i pupą mię­dzy nogami

-         nad­waga, otyłość

-         zakła­da­nie butów na odwrotne nogi (ucisk na duży palec, odwrotne wyprofilowanie).

         Każda wada jest inna, każdy czło­wiek ma inną budowę i wszel­kie ćwi­cze­nia powinny być dobie­rane indy­wi­du­al­nie przez leka­rza lub fizjo­te­ra­peutę. Powyż­sze opisy są jedy­nie przykładami.

A.W.
Jeżeli masz jakieś pyta­nia doty­czące tego tematu pro­simy o kon­takt : kontakt@fizjoinformator.pl