Kciuk nar­cia­rza (gajo­we­go) ozna­cza uraz wię­za­dła łok­cio­we­go sta­wu śród­ręcz­no-palicz­ko­we­go kciu­ka. Powsta­je w wyni­ku nad­mier­ne­go odwie­dze­nia kciu­ka, np. u nar­cia­rzy uży­wa­ją­cych pasów od kij­ków, któ­re pocią­ga­ją kciuk pod­czas upad­ku. Uraz ten sta­no­wi oko­ło 3% wszyst­kich kon­tu­zji narciarskich.

Zwich­nię­ciom tego typu ule­ga­ją rów­nież bram­ka­rze, oso­by upra­wia­ją­ce nor­dic wal­king itp. Okre­śle­nie ‘’kciuk gajo­we­go’’ wyni­ka­ło z uszko­dzeń wystę­pu­ją­cych przy czę­sto powta­rza­nych ruchach pod­czas uśmier­ca­nia zwie­rzy­ny, któ­rej daw­niej gajo­wi skrę­ca­li kark, trzy­ma­jąc go mię­dzy kciu­kiem a pal­cem wskazującym.

Naj­częst­sze obja­wy to bole­sność stro­ny łok­cio­wej sta­wu śród­ręcz­no-palicz­ko­we­go kciu­ka, obrzęk, krwiak i osła­bie­nie chwytu.

Dia­gno­sty­ka naj­czę­ściej spro­wa­dza się do bada­nia manu­al­ne­go, USG lub MRI.

Zerwa­nie czę­ścio­we czy zła­ma­nie awul­syj­ne bez prze­miesz­cze­nia moż­na leczyć zacho­waw­czo, co pole­ga na unie­ru­cho­mie­niu sta­wu na 3–6 tygo­dni. W tym cza­sie zale­ca się ogra­ni­cze­nie aktyw­no­ści fizycz­nej, sto­so­wa­nie pozy­cji uło­że­nio­wych (ukła­da­nie ręki wyso­ko) i chłodzenie.

Jeże­li doszło do cał­ko­wi­te­go zerwa­nia ścię­gien lub zła­ma­nia z prze­miesz­cze­niem odła­mu, zale­ca się zabieg ope­ra­cyj­ny. Rów­nież w sytu­acji, gdy zerwa­niu czę­ści dal­szej wię­za­dła towa­rzy­szy prze­miesz­cze­nie kiku­ta do posta­wy kciu­ka a tak powsta­łą wol­ną prze­strzeń wypeł­nia roz­ścię­gno mię­śnia przy­wo­dzi­cie­la kciu­ka (mecha­nizm ten okre­śla się uszko­dze­niem typu Stenera).

W obu spo­so­bach lecze­nia po ok.4 tygo­dniach moż­na roz­po­cząć deli­kat­ne ćwi­cze­nia mię­śni (np.izometryczne), pro­prio­re­cep­cji i zakre­sów ruchu, uzgod­nio­nych z lekarzem.

A.W.

Jeże­li masz jakieś pyta­nia doty­czą­ce tego tema­tu pro­si­my o kon­takt : kontakt@fizjoinformator.pl