Bez­po­śred­nio po zabie­gu ope­ra­cyj­nym sta­wu kola­no­we­go pacjent może odczu­wać ból w obrę­bie ope­ro­wa­nej koń­czy­ny. Auto­ma­tycz­nie zaczy­na szu­kać takich pozy­cji- nie zawsze pra­wi­dło­wych, w któ­rych będzie się czuł bar­dziej kom­for­to­wo. Pocią­ga to za sobą sze­reg nie­pra­wi­dło­wych mecha­ni­zmów, któ­re pozo­sta­wio­ne bez korek­cji mogą znacz­nie opóź­nić pro­ces rekon­wa­le­scen­cji. Fizjo­te­ra­peu­ta powi­nien zwró­cić uwa­gę na pozy­cję leżą­cą cho­re­go i roz­wi­ja­ne przez pacjen­ta nie­po­żą­da­ne posta­wy i mecha­ni­zmy kom­pen­sa­cyj­ne. Jest to istot­ne, ponie­waż słu­żą one osła­bie­niu mię­śnia czwo­ro­gło­we­go, czy też pogłę­bia­niu się przy­kur­czu zgię­cio­we­go w sta­wie kolanowym.

Naj­czę­ściej naj­wy­god­niej­szą pozy­cją dla pacjen­ta jest leże­nie w pozy­cji zilu­stro­wa­nej poniżej.

Noga ope­ro­wa­na jest wte­dy sub­tel­nie zgię­ta w sta­wie bio­dro­wym i lek­ko odwie­dzo­na w rota­cji zewnętrz­nej. Pro­wo­ku­je to usta­wie­nie sta­wu kola­no­we­go w zgię­ciu i rota­cji wewnętrz­nej, sto­py zaś w zgię­ciu pode­szwo­wym i lek­kiej inwersji.

Pacjent nie zda­je sobie spra­wy z tego jak nie­ko­rzyst­nie ta wygod­na dla nie­go pozy­cja może wpły­wać to na ope­ro­wa­ny staw i całą koń­czy­nę dol­ną. Dla­te­go też zada­niem tera­peu­ty jest sko­ry­go­wa­nie tej posta­wy i uświa­do­mie­nie pacjen­to­wi, że prze­by­wa­jąc dłu­go w takim usta­wie­niu koń­czy­ny może potę­go­wać utrzy­my­wa­nie się obrzę­ku w sta­wie kola­no­wym i wpły­nąć na znacz­ne osła­bie­nie mię­śnia czwo­ro­gło­we­go uda. 

Kon­se­kwen­cją tego jest utra­ta wypro­stu, a jeże­li przed ope­ra­cją pacjent miał przy­kurcz zgię­cio­wy, to takie usta­wie­nie koń­czy­ny sprzy­ja jego pogłę­bia­niu się i utrwa­la­niu. Dodat­ko­wo pode­szwo­we zgię­cie sto­py może powo­do­wać mniej­szą ela­stycz­ność lub wręcz przy­kurcz mię­śnia brzu­cha­te­go łyd­ki, co może utrud­nić obcią­ża­nie ope­ro­wa­nej koń­czy­ny, bądź też wpły­nąć na wykształ­ce­nie nie­pra­wi­dło­we­go ste­reo­ty­pu chodu.

Wobec tego już we wcze­snym eta­pie uspraw­nia­nia nale­ży nauczyć pacjen­ta, jak pra­wi­dło­wo powi­nien leżeć a tak­że wytłu­ma­czyć mu, jakie ma z tego korzy­ści. Tu też nale­ży wpro­wa­dzić ćwi­cze­nia pro­mu­ją­ce utrzy­ma­nie wypro­stu w sta­wie kola­no­wym i utrzy­my­wa­nia peł­ne­go zakre­su ruchu w sta­wach sko­ko­wych i sta­wach stopy.

Im szyb­ciej tera­peu­ta uświa­do­mi cho­re­mu nie­ko­rzyst­ne mecha­ni­zmy kom­pen­sa­cyj­ne tym lepiej, ponie­waż bar­dzo trud­no będzie je wyeli­mi­no­wać w momen­cie, gdy sta­ną się one dla pacjen­ta przyzwyczajeniem.

Wię­cej na temat ope­ra­cji sta­wu kola­no­we­go: https://www.fizjoinformator.pl/operacja-dont-panic/

E.K.

Jeże­li masz jakieś pyta­nia doty­czą­ce tego tema­tu pro­si­my o kon­takt :   kontakt@fizjoinformator.pl

Jeśli po ope­ra­cji sta­wu kola­no­we­go potrze­bu­jesz szy­ny CPM to pole­cam Szynotekę.

Szy­no­te­ka- wypo­ży­czal­nia szyn CPM ‑www.szy­no­te­ka.pl