Fala ude­rze­nio­wa jest falą mecha­nicz­ną o małej czę­sto­tli­wo­ści, któ­rej cała ener­gia zosta­je zogni­sko­wa­na w jed­nym miej­scu, na odpo­wied­niej głę­bo­ko­ści w tkan­kach, w punk­cie zmian chorobowych.

Miej­sce zabie­go­we wyzna­cza się naj­czę­ściej na pod­sta­wie badań usg lub rtg.

Głę­bo­kość, na jakiej docho­dzi do efek­tu ude­rze­nia może wyno­sić od kil­ku mm do kil­ku centymetrów.

Tera­pia radial­ną falą ude­rze­nio­wą pole­ga na pneu­ma­tycz­nym wytwo­rze­niu fal o wyso­kiej ener­gii, któ­re poprzez gło­wi­cę sku­pia­ne są wewnątrz orga­ni­zmu. Powsta­je tam ciśnie­nie się­ga­ją­ce 6 atmos­fer w cza­sie mili­se­kund. Apli­ka­cja fal nastę­pu­je z czę­sto­tli­wo­ścią 1- 15/min. W cza­sie 1 zabie­gu apli­ko­wa­ne jest 2000–4000 ude­rzeń. Zabie­gi prze­pro­wa­dza się co 4–5 dni, 5–6 w serii.

Jeże­li efekt pozo­sta­je nie­za­do­wa­la­ją­cy, ist­nie­je moż­li­wość powtó­rze­nia serii po odstę­pie mie­sią­ca. W zde­cy­do­wa­nej więk­szo­ści wypad­ków 1 seria cał­ko­wi­cie wystarcza.

W odróż­nie­niu od tera­pii zogni­sko­wa­ną falą ude­rze­nio­wą nie ma tu koniecz­no­ści cią­głe­go moni­to­rin­gu usg pod­czas zabie­gu oraz poda­wa­nia lokal­ne­go znieczulenia.

Tera­pia ta jest czę­sto ostat­nią alter­na­ty­wą prze ope­ra­cją. Wyka­zu­je dużą sku­tecz­ność u pacjen­tów, któ­rzy byli wcze­śniej lecze­ni zachowawczo.

Olbrzy­mią zale­tą meto­dy jest mini­mal­na inwa­zyj­ność i bez­pie­czeń­stwo zabie­gów. Zabieg nie wyma­ga znie­czu­le­nia (wręcz nie­wska­za­ne) ani przy­go­to­wa­nia. Choć ból jest odczu­ciem nie­przy­jem­nym to jego wystę­po­wa­nie pod­czas zabie­gu umoż­li­wia utrzy­ma­nie gło­wi­cy w  miej­scu zmia­ny chorobowej.

W zależ­no­ści od zasto­so­wa­nej daw­ki ener­gii uzy­sku­je­my róż­ne dzia­ła­nie fali. W więk­szo­ści przy­pad­ków ma ono cha­rak­ter destruk­cyj­ny (mikro­frag­men­ta­cja odła­ma­nych czę­ści kost­nych i zło­gów wap­nio­wych, uszko­dze­nie naczyń krwio­no­śnych), w innych zaś dzia­ła­nie sty­mu­lu­ją­ce, przede wszyst­kim przeciwbólowe.

Dzia­ła­nie prze­ciw­bó­lo­we wyni­ka z nastę­pu­ją­cych zjawisk:

- fale ude­rze­nio­we uszka­dza­ją bło­ny komó­rek zakoń­czeń ner­wo­wych, dzię­ki cze­mu recep­to­ry ner­wo­we nie mogą prze­ka­zy­wać sygna­łów bólowych

- recep­to­ry hiper­sty­mu­lo­wa­ne przez fale wstrzą­so­we wysy­ła­ją impul­sy o dużej inten­syw­no­ści, któ­re tłu­mią sygna­ły bólowe

- fale wyzwa­la­ją wol­ne rod­ni­ki w oko­li­cy zakoń­czeń ner­wo­wych zmie­nia­jąc śro­do­wi­sko che­micz­ne, co tłu­mi wyzwa­la­nie impul­sów bólowych.

Wska­za­nia:

- zabu­rzo­ny zrost kostny

- zwap­nie­nia okołostawowe

- bóle przy­cze­pów ścię­gien, np. łokieć teni­si­sty, gol­fi­sty

- zapa­le­nie roz­ścię­gna pode­szwo­we­go (ostro­ga pię­to­wa)

- zapa­le­nie ścię­gna Achillesa

- zapa­le­nie wię­za­dła rzepki

- bli­zny

- inne pro­ble­my orto­pe­dycz­ne, gdzie tra­dy­cyj­ne lecze­nie zacho­waw­cze oka­za­ło się nieskuteczne.

Prze­ciw­wska­za­nia: nowo­two­ry, zabu­rze­nia krze­pli­wo­ści krwi, zaawan­so­wa­na oste­opo­ro­za.

Tym­cza­so­we efek­ty nie­po­żą­da­ne: zaczer­wie­nie­nie skó­ry, pod­skór­ne wyna­czy­nie­nie krwi, miej­sco­wy obrzęk, bole­sność. Efek­ty te wystę­pu­ją rzad­ko,  są krót­ko­trwa­łe i zale­żą od zasto­so­wa­nej daw­ki oraz cech osobniczych.

A.W.

Jeże­li masz jakieś pyta­nia doty­czą­ce tego tema­tu pro­si­my o kon­takt : kontakt@fizjoinformator.pl