Mówiąc krót­ko jest to roz­mię­ka­nie chrząst­ki i taką defi­ni­cję znaj­dzie­cie wszę­dzie. No dobrze, ale może coś wię­cej na temat tego „roz­mię­ka­nia”.

Przede wszyst­kim jest to cho­ro­ba, któ­ra pro­wa­dzi do znisz­cze­nia chrząst­ki sta­wo­wej, a kon­se­kwen­cją mogą być duże zmia­ny zwyrodnieniowe.

Uszko­dze­nia chrząst­ki sta­wo­wej mogą powstać wsku­tek ura­zu lub sumy mikro­ura­zów w wyni­ku prze­wle­kłe­go pro­ble­mu w sta­wie (np. nie­sta­bil­no­ści kola­na, uszko­dze­nia łąkot­ki lub zabu­rze­nia osi mecha­nicz­nej). Chrząst­ka może tez ule­gać uszko­dze­niu w prze­bie­gu oste­ochon­dri­tis dis­se­cans, czy­li oddzie­la­ją­cej jało­wej mar­twi­cy chrzęst­no kostnej.

Chon­dro­ma­la­cja naj­czę­ściej jest oce­nia­na w podzia­le na stop­nie. Podział ten usta­no­wił w 1961 roku Outerbridge:

• 0 — chrząst­ka prawidłowa
• I sto­pień — splu­szo­wa­ce­nie i zmięk­cze­nie (obrzęk),
• II sto­pień — pęk­nię­cia i frag­men­ta­cja (podob­na struk­tu­ra do wełny),ubytek nie­peł­nej gru­bo­ści ‑szcze­li­ny <1,25 mm,
•  III sto­pień — pęk­nię­cia peł­nej gru­bo­ści się­ga­ją­ce do kości pod­chrzęst­nej bez odsło­nię­cia kości (szcze­li­ny >1,25 mm)
•  IV sto­pień — ubyt­ki odsła­nia­ją­ce kość podchrzęstną.

Wraz z postę­pem włók­nie­nia osłabiające­go wytrzy­ma­łość mecha­nicz­ną, po­wierzchowna stre­fa chrząst­ki ule­ga prze­rwa­niu. Nie­wiel­kie pęk­nię­cia chrząst­ki, ogra­ni­czo­ne tyl­ko do war­stwy powierz­chow­nej, powo­du­ją­ce tzw. „splu­szo­wa­ce­nie” chrząst­ki, od­powiadają chon­dro­pa­tii o typie chon­dromalacji ll°.

Dal­szy postęp zmian pole­ga na pogłę­bia­niu pęk­nięć i pene­tra­cji włók­nie­nia chrząst­ki do następ­nych warstw, co odpo­wia­da zmia­nom opi­sy­wa­nym jako chon­dro­pa­tia typu chon­dro­ma­la­cji lll°. Jed­nak­że nale­ży przy­po­mnieć, że u Outer­brid­ge III sto­pień róż­nił się wiel­ko­ścią od II stop­nia – powy­żej 1.25mm .

W następ­nych eta­pach pęk­nię­cia osią­ga­ją stre­fę pod­chrzęst­ną kości. Głę­bo­kie, hory­zontalne bądź pio­no­we szcze­li­ny pro­wa­dzą do wydzie­la­nia całych frag­men­tów chrząst­ki, któ­re mogą ulec degra­da­cji i wchło­nię­ciu, bądź two­rzyć cia­ła wol­ne w prze­strze­ni sta­wu. W ten spo­sób docho­dzi do nie­wiel­kie­go stop­nia odsło­nię­cia powierzch­ni pod­chrzęst­nej war­stwy kości. Takie zmia­ny odpo­wia­da­ją zmia­nom okre­śla­nym jako chon­dro­pa­tia typu chon­dro­ma­la­cji IV°.

W odnie­sie­niu do cho­rób chrząst­ki nale­ży posłu­gi­wać się okre­śle­niem chon­dro­pa­tia, ozna­cza­ją­cym pro­ces dege­ne­ra­cji ogra­ni­czo­ny tyl­ko do struk­tu­ry chrząstki.

Roz­prze­strze­nia­nie pro­ce­su zwy­rod­nie­nio­we­go poza struk­tu­rę chrząst­ki, do war­stwy pod­chrzęst­nej tkan­ki kost­nej, okre­śla się mia­nem cho­ro­by zwy­rod­nie­nio­wej sta­wów (ang. oste­oar­th­ro­sis, osteoarthritis).

Nale­ży pamię­tać, że aby stwier­dzić, w któ­rym stop­niu chon­dro­ma­la­cji znaj­du­je się chrząst­ka trze­ba wyko­nać bada­nia obra­zo­we. Naj­le­piej widać to na rezo­nan­sie, choć pew­ne obsza­ry sta­wu moż­na tak­że oce­nić za pomo­cą USG.

Jeśli pój­dzie­cie do leka­rza i bez żad­nych badań stwier­dzi, że to, chon­dro­ma­la­cja i nie doda nic wię­cej to nale­ży się zasta­no­wić nad tym czy na pew­no jest to traf­na diagnoza.

Czę­sto, bowiem ter­min chon­dro­ma­la­cja jest nad­uży­wa­ny i uży­wa­ny w przy­pad­ku bólu przed­nie­go prze­dzia­łu sta­wu kola­no­we­go https://www.fizjoinformator.pl/zespol-bolu-przedniego-przedzialu-stawu-kolanowego/ .

Jeże­li jed­nak stwier­dzo­no u Cie­bie chon­dro­ma­la­cję nigdy jej nie igno­ruj. Nie­le­czo­na może dopro­wa­dzić do poważ­nych zmian zwy­rod­nie­nio­wych a w kon­se­kwen­cji nawet do kalectwa.

Wię­cej na temat chrząst­ki https://www.fizjoinformator.pl/chrzastka-o-co-tyle-zamieszania/

E.K.

Jeże­li masz jakieś pyta­nia doty­czące tego tema­tu pro­simy o kon­takt :   kontakt@fizjoinformator.pl