Mówiąc krótko jest to roz­mię­ka­nie chrząstki i taką defi­ni­cję znaj­dzie­cie wszę­dzie. No dobrze, ale może coś wię­cej na temat tego „rozmiękania”.

Przede wszyst­kim jest to cho­roba, która pro­wa­dzi do znisz­cze­nia chrząstki sta­wo­wej, a kon­se­kwen­cją mogą być duże zmiany zwyrodnieniowe.

Uszko­dze­nia chrząstki sta­wo­wej mogą powstać wsku­tek urazu lub sumy mikro­ura­zów w wyniku prze­wle­kłego pro­blemu w sta­wie (np. nie­sta­bil­no­ści kolana, uszko­dze­nia łąkotki lub zabu­rze­nia osi mecha­nicz­nej). Chrząstka może tez ule­gać uszko­dze­niu w prze­biegu oste­ochon­dri­tis dis­se­cans, czyli oddzie­la­ją­cej jało­wej mar­twicy chrzęstno kostnej.

Chon­dro­ma­la­cja naj­czę­ściej jest oce­niana w podziale na stop­nie. Podział ten usta­no­wił w 1961 roku Outerbridge:

• 0 — chrząstka prawidłowa
• I sto­pień — splu­szo­wa­ce­nie i zmięk­cze­nie (obrzęk),
• II sto­pień — pęk­nię­cia i frag­men­ta­cja (podobna struk­tura do wełny),ubytek nie­peł­nej gru­bo­ści –szcze­liny <1,25 mm,
•  III sto­pień — pęk­nię­cia peł­nej gru­bo­ści się­ga­jące do kości pod­chrzęst­nej bez odsło­nię­cia kości (szcze­liny >1,25 mm)
•  IV sto­pień — ubytki odsła­nia­jące kość podchrzęstną.

Wraz z postę­pem włók­nie­nia osłabiające­go wytrzy­ma­łość mecha­niczną, po­wierzchowna strefa chrząstki ulega prze­rwa­niu. Nie­wiel­kie pęk­nię­cia chrząstki, ogra­ni­czone tylko do war­stwy powierz­chow­nej, powo­du­jące tzw. „splu­szo­wa­ce­nie” chrząstki, od­powiadają chon­dro­pa­tii o typie chon­dromalacji ll°.

Dal­szy postęp zmian polega na pogłę­bia­niu pęk­nięć i pene­tra­cji włók­nie­nia chrząstki do następ­nych warstw, co odpo­wiada zmia­nom opi­sy­wa­nym jako chon­dro­pa­tia typu chon­dro­ma­la­cji lll°. Jed­nakże należy przy­po­mnieć, że u Outer­bridge III sto­pień róż­nił się wiel­ko­ścią od II stop­nia – powy­żej 1.25mm .

W następ­nych eta­pach pęk­nię­cia osią­gają strefę pod­chrzęstną kości. Głę­bo­kie, hory­zontalne bądź pio­nowe szcze­liny pro­wa­dzą do wydzie­la­nia całych frag­men­tów chrząstki, które mogą ulec degra­da­cji i wchło­nię­ciu, bądź two­rzyć ciała wolne w prze­strzeni stawu. W ten spo­sób docho­dzi do nie­wiel­kiego stop­nia odsło­nię­cia powierzchni pod­chrzęst­nej war­stwy kości. Takie zmiany odpo­wia­dają zmia­nom okre­śla­nym jako chon­dro­pa­tia typu chon­dro­ma­la­cji IV°.

W odnie­sie­niu do cho­rób chrząstki należy posłu­gi­wać się okre­śle­niem chon­dro­pa­tia, ozna­cza­ją­cym pro­ces dege­ne­ra­cji ogra­ni­czony tylko do struk­tury chrząstki.

Roz­prze­strze­nia­nie pro­cesu zwy­rod­nie­nio­wego poza struk­turę chrząstki, do war­stwy pod­chrzęst­nej tkanki kost­nej, okre­śla się mia­nem cho­roby zwy­rod­nie­nio­wej sta­wów (ang. oste­oar­th­ro­sis, osteoarthritis).

Należy pamię­tać, że aby stwier­dzić, w któ­rym stop­niu chon­dro­ma­la­cji znaj­duje się chrząstka trzeba wyko­nać bada­nia obra­zowe. Naj­le­piej widać to na rezo­nan­sie, choć pewne obszary stawu można także oce­nić za pomocą USG.

Jeśli pój­dzie­cie do leka­rza i bez żad­nych badań stwier­dzi, że to, chon­dro­ma­la­cja i nie doda nic wię­cej to należy się zasta­no­wić nad tym czy na pewno jest to trafna diagnoza.

Czę­sto, bowiem ter­min chon­dro­ma­la­cja jest nad­uży­wany i uży­wany w przy­padku bólu przed­niego prze­działu stawu kola­no­wego https://www.fizjoinformator.pl/zespol-bolu-przedniego-przedzialu-stawu-kolanowego/ .

Jeżeli jed­nak stwier­dzono u Cie­bie chon­dro­ma­la­cję nigdy jej nie igno­ruj. Nie­le­czona może dopro­wa­dzić do poważ­nych zmian zwy­rod­nie­nio­wych a w kon­se­kwen­cji nawet do kalectwa.

Wię­cej na temat chrząstki https://www.fizjoinformator.pl/chrzastka-o-co-tyle-zamieszania/

E.K.

Jeżeli masz jakieś pyta­nia doty­czące tego tematu pro­simy o kon­takt :   kontakt@fizjoinformator.pl