Osteoartroza (OA) jest powszechnie występującą chorobą zwyrodnieniową stawów. Charakteryzuje się rozrzedzeniem struktury chrząstki stawowej, następnie pękaniem i obumieraniem tkanki podchrzęstnej. W tak zmienionej tkance często powstają cysty. Najczęściej towarzyszą temu zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze brzegów stawu, czyli osteofity. W tkance chrzęstnej kolagen ulega degradacji, zmienia się gospodarka chemiczna komórek, co w efekcie prowadzi do obrzmienia. W niektórych przypadkach chemizm komórek jest patologicznie tak zmieniony, że chrząstka szklista (stawowa) zostaje zastąpiona przez chrząstkę włóknistą, która nie spełnia wymagań pracy dla powierzchni stawowych.
W torebce stawowej powstają zwłóknienia a fałdy błony maziowej są na ogół przerośnięte i nieelastyczne, co może prowadzić do wklinowywania się do wnętrza stawu.
Osteoartroza może przebiegać bezobjawowo lub bólem i postępującym usztywnieniem stawów. Jest procesem charakterystycznym dla ludzi po 50 roku życia, jeśli chodzi o kręgosłup przyjmuje się, że dotyczy 90% ludzi starszych. Rozpoczyna się już po 25 roku życia w stawach międzywyrostkowych, w postaci bezobjawowego włóknienia chrząstki.
Około 45 roku życia zmiany zaczynają dawać dolegliwości z odcinka lędźwiowego, co jest skutkiem dużych obciążeń przy ruchach zginania i prostowania.
Powtarzające się przy przeciążeniach mikrourazy lub pojedyncza poważna kontuzja, prowadząca do destabilizacji stawu, są najczęstszymi katalizatorami dla rozpoczęcia procesu zwyrodnieniowego. Osteoartroza stawów międzywyrostkowych jest prawdopodobnie efektem przeciążeń wynikających ze zwężenia krążka międzykręgowego i postawy lordotycznej.
Profilaktyka osteoartrozy to przede wszystkim utrzymywanie prawidłowej postawy i wagi ciała oraz rozsądne dobieranie obciążeń.
A.W.
Jeżeli masz jakieś pytania dotyczące tego tematu prosimy o kontakt : kontakt@fizjoinformator.pl