Wdo­wi garb ozna­cza pogłę­bio­ną kifo­zą pier­sio­wą, wysu­nię­cie gło­wy i zgru­bie­nie tkan­ki w dol­nym odcin­ku krę­go­słu­pa szyjnego.

Nazwa wią­że się z wie­kiem, w któ­rym scho­rze­nie roz­wi­ja się u kobiet, a ma to miej­sce naj­czę­ściej w okre­sie oko­ło meno­pa­zal­nym, kie­dy to –daw­niej- kobie­ty bywa­ły już na ogół wdo­wa­mi. Dziś spo­ty­ka się ten pro­blem rów­nież u kobiet mło­dych, szczu­płych, spę­dza­ją­cych dużo cza­su w pozy­cji sie­dzą­cej przy­gar­bio­nej. Wysu­nię­te usta­wie­nie gło­wy oraz bar­ków powo­du­je przy­kurcz mię­śni pro­stow­ni­ków szyi i pogłę­bie­nie lor­do­zy z rów­no­cze­sną nad­mier­ną kom­pre­sją krę­gów w odcin­ku szyj­nym krę­go­słu­pa, co z kolei pogłę­bia kifo­zę pier­sio­wą. Hyper­ky­fo­za pier­sio­wa może być zaś przy­czy­ną obni­że­nia wydol­no­ści krą­że­nio­wo-odde­cho­wej. W więk­szo­ści przy­pad­ków ból powsta­ły w wyni­ku zła­ma­nia zmniej­sza się wraz z upły­wem cza­su, ale u 1/3 pacjen­tów zła­ma­ne krę­gi sta­no­wią przy­czy­nę sta­łych dole­gli­wo­ści bólowych.

Inną przy­czy­ną tej dys­funk­cji postu­ral­nej może być gene­tycz­na pre­dys­po­zy­cja budo­wy krę­go­słu­pa w odcin­ku szyj­nym oraz oste­opo­ro­za. Zła­ma­nia trzo­nów krę­gów odcin­ka pier­sio­we­go na tle oste­opo­ro­zy zra­sta­ją się naj­czę­ściej nie­pra­wi­dło­wo – w kształ­cie kli­na, co pro­wa­dzi do prze­cią­żeń w pozo­sta­łych czę­ściach krę­go­słu­pa. W tym przy­pad­ku nale­ży naj­pierw leczyć oste­opo­ro­zę, aby zmi­ni­ma­li­zo­wać ryzy­ko zła­mań. Jeśli już do nich doszło, trze­ba zabez­pie­czyć moż­li­wość zro­stu w pra­wi­dło­wym usta­wie­niu, np. za pomo­cą gor­se­tu lub zabie­gów ope­ra­cyj­nych, jak wer­te­bro­pla­sty­ka lub kypho­pla­sty­ka.

Wcze­sna kon­sul­ta­cja orto­pe­dycz­na i lecze­nie fizjo­te­ra­peu­tycz­ne  może przy­nieść efek­ty w posta­ci znacz­ne­go zmniej­sze­nia pato­lo­gii, lep­szej posta­wy i popra­wy samopoczucia.

Fizjo­te­ra­pia pole­ga na korek­cie posta­wy za pomo­cą ćwi­czeń, masa­ży, tera­pii manu­al­nej, kine­sio­ta­pin­gu oraz łago­dze­niu dole­gli­wo­ści bólo­wych za pomo­cą zabie­gów z zakre­su fizy­ko­te­ra­pii. Jed­nak naj­istot­niej­szą kwe­stią pozo­sta­je trwa­ła zmia­na nawy­ków postawy.

A.W.

Jeże­li masz jakieś pyta­nia doty­czą­ce tego tema­tu pro­si­my o kon­takt : kontakt@fizjoinformator.pl