Jest powszech­nie wystę­pu­ją­cą cho­ro­bą zwy­rod­nie­nio­wą sta­wów. Cha­rak­te­ry­zu­je się roz­rze­dze­niem struk­tu­ry chrząst­ki sta­wo­wej, pęka­niem i obumie­ra­niem tkan­ki pod­chrzęst­nej. W tak zmie­nio­nej tkan­ce czę­sto powsta­ją cysty a na brze­gach sta­wu oste­ofi­ty. W tkan­ce chrzęst­nej kola­gen ule­ga degra­da­cji, zmie­nia się gospo­dar­ka che­micz­na komó­rek, co w efek­cie pro­wa­dzi do obrzmie­nia. Prze­mia­na che­micz­na komó­rek może być tak pato­lo­gicz­nie zmie­nio­na, że chrząst­ka szkli­sta zosta­je zastą­pio­na przez chrząst­kę włók­ni­stą. W toreb­ce sta­wo­wej powsta­ją zwłók­nie­nia a fał­dy bło­ny mazio­wej są na ogół prze­ro­śnię­te i nie­ela­stycz­ne. Oste­oar­tro­za może prze­bie­gać bez­ob­ja­wo­wo lub z bólem i postę­pu­ją­cym usztyw­nie­niem sta­wów. Jest pro­ce­sem cha­rak­te­ry­stycz­nym dla ludzi po 50 roku życia.